ஏன் இந்தப் பாடுதான்! – சுவாமி
என்ன தருவேன் இதற்கீடுநான்?
ஆனந்த நேமியே – எனை ஆளவந்த குரு சுவாமிய
- கெத்செமனே யிடம் ஏகவும் – அதின்
கெழு மலர்க் காவிடை போகவும்
அச்சயனே, மனம் நோகவும் – சொல்
அளவில்லாத் துயரமாகவும் - முழந்தாள் படியிட்டுத் தாழவும் – மும்
முறை முகம் தரைபட வீழவும்
மழுங்கத் துயர் உமைச் சூழவும், – கொடு
மரண வாதையினில் மூழ்கவும் - அப்பா, பிதாவே என்றழைக்கவும், – துயர்
அகலச் செய்யும் என்றுரைக்கவும்
செப்பும் உன் சித்தம் என்று சாற்றவும், – ஒரு
தேவதூதன் வந்து தேற்றவும் - ஆத்துமத் துயர் மிக நீடவும், குழம்
பாக உதிர வேர்வை ஓடவும்
சாத்திர மொழிகள் ஒத்தாடவும், – உந்தன்
தாசரும் பதந்தனை நாடவும்
aen inthap paaduthaan! – suvaami
enna tharuvaen ithargeedunaan?
aanantha naemiyae – enai aalavantha kuru suvaamiya
- kethsemanae yidam aekavum – athin
kelu malark kaavitai pokavum
achchayanae, manam Nnokavum – sol
alavillaath thuyaramaakavum - mulanthaal patiyittuth thaalavum – mum
murai mukam tharaipada veelavum
malungath thuyar umaich soolavum, – kodu
marana vaathaiyinil moolkavum - appaa, pithaavae entalaikkavum, – thuyar
akalach seyyum enturaikkavum
seppum un siththam entu saattavum, – oru
thaevathoothan vanthu thaettavum - aaththumath thuyar mika needavum, kulam
paaka uthira vaervai odavum
saaththira molikal oththaadavum, – unthan
thaasarum pathanthanai naadavum